Spring naar inhoud


Erven zonder ruzie

Beste Beatrijs,

Mijn schoonmoeder van 88 is heel ziek en zal niet lang meer leven. Ik maak me zorgen over wat er na haar overlijden moet gebeuren. Haar drie kinderen hebben een grote voorkeur voor dezelfde dingen die in haar huis staan en zij durven er niet goed met elkaar over te praten. Mijn vraag is hoe je nu zo’n boedelverdeling het beste en eerlijkste kunt doen. Kunt u wat tips geven, zodat dit niet escaleert in onenigheid?

Erven zonder ruzie

Beste Erven zonder,

De beste methode om een inboedel te verdelen is als volgt: de erfgenamen (in dit geval zijn dat er drie) verzamelen zich in het huis van de overledene. Aangetrouwde personen doen niet mee en blijven thuis. Iemand maakt drie lootjes met de cijfers 1, 2 en 3. De aanwezigen trekken ieder een lootje. Degene met het cijfer 1 mag als eerste een object kiezen uit de goederen. Hij plakt daar een sticker met zijn naam op. Vervolgens is nummer 2 aan de beurt met kiezen en stickeren en daarna nummer 3. Hierna dezelfde routine, maar dan in omgekeerde volgorde: na nummer 3 is nummer 3 wéér aan de beurt, vervolgens nummer 2, daarna nummer 1. Het principe is duidelijk: 1, 2, 3, 3, 2, 1 enzovoort, net zolang tot alle objecten verdeeld zijn.

Dit is het eerlijkst, omdat degene die de eerste keus krijgt het begeerlijkste ding kan uitkiezen, maar daarna vrij lang moet wachten tot hij weer aan de beurt is. Nummer 3 die twee begeerlijke dingen aan z’n neus voorbij ziet gaan, kan daarna toeslaan en er meteen twee tegelijk voor zichzelf reserveren. En nummer 2 zit daar zo’n beetje tussenin. Als iedereen het eens is met deze procedure, komt er geen ruzie en is de verdeling met een half uurtje gepiept.

Artikelen in Dood en begrafenis, Ouders en volwassen kinderen, Schoonfamilie, Ziekte.

Gelabeld met .


1 reactie

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. Jeanette M. schrijft

    Toevallig hoorde ik dat weekend hoe mijn vader een keer zoiets in de familie heeft aangepakt. Het betrof de verdeling van wat gouden sieraden.

    Hij heeft dit bij een juwelier laten taxeren en het prijskaartje aan elk stuk gehangen.

    Vervolgens hebben de (eigen) kinderen zelf kunnen uitkiezen wat zij graag wilden hebben, en dit ook daadwerkelijk betaald. Vervolgens is al dat geld gelijkelijk verdeeld over alle kinderen. Zo heeft ook het kind dat geen sieraad uitzocht zijn deel gekregen en heeft ook verschil in waarde tussen het een en het ander niet tot scheve gezichten geleid. Leek mij een aardige methode.



Sommige HTML is toegestaan