Beste Beatrijs,
Al tien jaar woon ik samen met mijn tweede man. Wij zijn allebei eerder gescheiden, mijn en zijn kinderen zijn inmiddels ruim volwassen. Het contact tussen mijn man en zijn ex verloopt nog steeds heel moeizaam. Sinds een jaar kunnen ze samen op verjaardagen van de (klein)kinderen zijn. Zijn jongste dochter gaat over twee maanden trouwen en heeft ons allebei uitgenodigd met de kanttekening dat als ik meekom, haar moeder niet op de bruiloft zal zijn. Het wordt een groot feest met veel genodigden. De eerste reactie van mijn man was: ‘Als we niet samen kunnen komen, ga ik ook niet.’ Maar ik vind dat hij als vader natuurlijk niet kan ontbreken. Zijn ex is nog steeds niet over de scheiding heen en iedere keer kiezen haar kinderen voor haar. Wat moet ik hiermee aan? Me neerleggen bij deze uitsluiting en afwachten?
Ex intimideert
Beste Ex intimideert,
Voor sommige mensen markeert een echtscheiding niet zozeer het eind van een huwelijk, als wel het begin van een nieuwe golf vijandelijkheden. Sommige echtscheidingen lijken, hoe ver ze ook over de datum heen zijn, het oorspronkelijke huwelijk in giftigheid te overtreffen. De ex-vrouw van uw man zou haar kinderen niet als pionnen in haar persoonlijke oorlog moeten inzetten. Tien jaar na een scheiding zouden exen (met hun nieuwe relaties) elkaars aanblik moeten kunnen verdragen bij mijlpalen in de familie zonder dat iemand een appelflauwte krijgt.
De kinderen zouden tegen hun moeder moeten zeggen: ‘Hou op met het koesteren van je wrok en accepteer de nieuwe situatie.’ Kennelijk durft zijn dochter dat niet, omdat ze bang is dat haar moeder dan niet naar haar huwelijk komt. De kinderen laten zich intimideren. Daar is weinig aan te doen. Het heeft geen zin als uw man roept dat hij uit loyaliteit met u dan ook maar niet gaat. Hij kan niet wegblijven bij het huwelijk van zijn eigen dochter. De prijs daarvoor is dat u thuis blijft. Heel zuur natuurlijk, maar zolang die kinderen het juk van hun moeder niet af durven te schudden, zal het moeilijk blijven. U en uw man hebben daar geen invloed op. De kinderen moeten zo ver komen dat ze tegen hun moeder zeggen: ‘Het is mooi geweest, wij bepalen onze eigen gastenlijst, en als die je niet bevalt, kun je altijd kiezen om zelf thuis te blijven.’ Voor u is het afwachten geblazen en misschien komt dat moment wel nooit.
Het lijkt me pesterij. Ze kunnen immers, ook al is dat pas sinds het laatste jaar, wel samen op verjaardagen van kleinkinderen zijn? En dan zo’n bruiloft, een groot feest met veel gasten, waar je elkaar prima kunt ontlopen, dat gaat dan niet? Pesterij, kinderen uitspelen.. bah…
Vraag de dochter van uw man te beslissen, het is haar gastenlijst en haar verantwoordelijkheid om keuzes te maken. Nu legt ze de verantwoordelijkheid bij u en dat is niet juist. U mag komen maar dan komt haar moeder niet… dat is natuurlijk geen uitnodiging. Zij moet kiezen: of u bent genodigd (en zij neemt de consequenties voor lief), of u bent niet genodigd (omdat haar moeder dan niet komt en zij kiest ervoor om mee te gaan in haar grillen; begrijpelijk of niet). Wat uw man vervolgens doet moet hij weer zelf beslissen en met zijn dochter bespreken. Maar hoe dan ook hoor er geen verantwoording bij u te liggen voor zo’n idiote keuze. U bent welkom, of niet. Zo simpel is het. Laat haar kiezen!
Ik zou gewoon meegaan met uw man zonder dit vooraf te melden. Dan zet u iedereen voor een voldongen feit. Dat is misschien niet zo netjes, maar de soep wordt nooit zo heet gegeten als die wordt opgediend en de kans is groot dat het gewoon een gezellige dag wordt voor iedereen.
Meegaan zonder het te melden? Onaangekondigd komen wordt nooit op prijs gesteld door het bruidspaar! Stante pede moet de dinertafel worden omgegooid, dit worden geregeld met de catering, en er komt nog een rekening achteraf.
Papillon geeft het juiste advies: de bruid moet in dit geval beslissen, en daar de gevolgen van dragen.
Ik vind het niet meer dan terecht dat uw man partij kiest voor u, zijn huidige vrouw met wie hij al 10 (!!) jaar samen is. Het feit dat zijn ex-vrouw haar dochter voor een onmogelijke keuze stelt zegt mij dat ze haar eigen bitterheid en jaloezie belangrijker vindt haar dochter’s geluk. U hoort bij de familie of ze dat nu leuk vindt of niet… Move on, get a life! Sterk zijn en u niet laten wegjagen door deze (h)ex ;-)
Mijn verloofde en ik zaten onlangs in hetzelfde schuitje. Het betrof een uitnodiging voor mijn gescheiden en in onmin levende grootouders, voor ons verlovingsfeest. Wij zijn van mening dat hun probleem niet het onze is en hebben iedereen dezelfde uitnodiging gestuurd. Dit is ons niet in dank afgenomen: in mijn familie werd gesteld dat ik, wetende van de situatie, mijn oma niet in staat heb gesteld aanwezig te zijn. Uitgaande van de uitnodiging die zij heeft ontvangen, vind ik dit de grootste kolder. Mijn mening is: stel het bruidspaar niet voor moeilijke keuzes in verband met buiten hun schuld om ontstaande familieproblemen.
Uw man en zijn ex moeten het gesprek aangaan en eindelijk hun dochter boven hun eigen problemen stellen, in plaats van dat zijn ex zichzelf in het middelpunt blijft zetten.