Beste Beatrijs.
Mijn schoondochter is een assertieve, slimme vrouw en nog zeer handig ook. Omdat ze altijd haar woordje klaar heeft en alles beter weet, heb ik mezelf aangewend om zo min mogelijk aanleiding te geven tot discussies en me rustig en dienstbaar op te stellen. Op m’n tenen lopen om maar niet op te vallen. Uiteraard ben ik wel teleurgesteld over haar koele, weinig empathische houding. Ze toont weinig belangstelling voor ons na bijvoorbeeld een vakantie of bij lichamelijke problemen of doktersbezoeken. Zelf doe ik dat altijd wel. Als er een familiebijeenkomst is, bijvoorbeeld voor een kleinkindverjaardag, begroet ze me weliswaar, maar negeert me daarna totaal en richt zich alleen tot anderen. Ik probeer een warmer contact te krijgen door me te interesseren voor haar leven, maar eigenlijk begin ik de moed op te geven. We kennen haar nu twintig jaar, zou er nog kans op verbetering zijn? Zal ik haar eens uitnodigen voor een lunch in een restaurant om dit onderwerp terloops aan te snijden? Of zal ik dit probleem met onze zoon bespreken?
Nederige schoonmoeder
Beste Nederige schoonmoeder,
Soms liggen mensen elkaar niet. U vindt uw schoondochter assertief en slim, maar niet erg aardig. Zij zal ook weinig met u op hebben gezien haar gebrek aan persoonlijke belangstelling. Zij en u liggen elkaar niet en zullen dus ook nooit vreselijk warme gevoelens voor elkaar koesteren.
Je kunt pech of geluk hebben met je schoondochter of -moeder.
De vraag is waarom dit u zo dwars zit. Er is geen vastliggend patroon voor de omgang tussen schoonmoeders en schoondochters. Sommige verhoudingen zijn heel vertrouwd, andere heel afstandelijk. Oftewel: je kunt pech of geluk hebben met je schoondochter of -moeder. U schrijft dat u zich dienstbaar opstelt en op uw tenen loopt om maar niet op te vallen. Dit lijkt me niet de goede weg. Waarom zou u zich in bochten moeten wringen? Zij is toch niet de baas over u? Bent u bang dat zij u verbaal de grond in boort?
Dat zou u helemaal niet hoeven zijn. Normaal gesproken zijn schoondochters (of -zonen) niet erop uit om hun schoonouders af te katten of te kleineren. Begin maar eens om niet speciaal te letten op uw schoondochter, als zij in de buurt is. Zeg gewoon wat er in uw hoofd opkomt zonder het risico in te schatten op negatief commentaar van uw schoondochter. Als u ophoudt met bang zijn, komt er vanzelf wat meer lichtheid in de relatie. U deelt met haar de liefde voor uw zoon en de kleinkinderen. Dat moet voldoende zijn voor een werkbare omgang. Ik raad u af om een speciale lunch te organiseren om de verhouding met haar op een hoger plan te brengen. Beste maatjes worden zit er toch niet in. ‘Je toont nooit belangstelling voor mij’ klinkt al te behoeftig. Als uw schoondochter niet informeert naar uw vakantie of uw kwaaltjes, zou u uw schouders moeten ophalen en uw verhaal aan uw zoon vertellen. Uw zoon zal toch wel geïnteresseerd zijn in uw beslommeringen? Hoe minder u piekert over de moeizame relatie met uw schoondochter, hoe meer die verhouding zal opknappen. Vooral ophouden met angstvalligheid zal een heilzame werking hebben.
Dit had mijn schoonmoeder kunnen zijn en ik de schoondochter. Ik kom uit een gezin van ‘roepers’ en ben gewend aan het geven van je mening en in discussie te gaan. Een gesprek ervaar ik als prettig en persoonlijk met een beetje tegengas. De houding van nederigheid en dienstbaarheid wekt bij mij juist irritatie op. Ik ben beleefd, maar mijn schoonmoeder spreekt zelden haar eigen gevoelens of mening uit. Voor mij voelen de vriendelijke neutrale vragen over wat ons beiden bezig houdt juist koud en formeel, zeker na 15/20 jaar. Ik zoek haar tijdens familie bijeenkomsten ook niet op, ik ken haar al en vermaak mij liever met anderen waar ik een leuk gesprek mee kan voeren ipv de krampachtige koetjes-kalfjes conversatie met mijn schoonmoeder.
Misschien een tikje laat, maar idem als hierboven (waarin ik ook de schoondochter ben, alleen ben ik niet zo handig ;)). Ik weet dat mijn schoonmoeder alles voor ons over zou hebben en de liefste vrouw van de wereld is.. maar van dat behoeftige (‘wanneer komen jullie nog eens eten? Het is al een week geleden’. of ‘ik heb jullie al 24h niet meer gehoord’ of ‘het zou toch zo fijn zijn om bv. elke zondag af te spreken’) en overdreven pleasende gedoe (hier, neem ook maar soep mee, en alle overschot van de 7 gangen en ik heb speciaal koekjes gekocht en twee soorten dessert gemaakt) word ik wild. Het kost mij dan zo veel energie en moeite om ook maar niks te sarcastisch of ironisch of gewoon te uitgesproken te zeggen om haar niet onbedoeld te kwetsen (want dat is echt het laatste wat ik wil) dat een bezoekje echt moeite kost. En dus vermijden we dat onbewust, en dus wordt dat behoefte nog erger.. vicieuze cirkel. Verhalen over vakanties/kwaaltjes/bezoekjes zijn vaak zo overdreven gedetailleerd en zonder enige pointe over mensen en plaatsen met naam en toenaam die wij toch niet kennen.. dat ik spijtig genoeg moet toegeven dat ons dat inderdaad weinig interesseert. Omgekeerd vraagt schoonmoeder altijd tot in detail wat wij gedaan hebben in het weekend en met wie en of het leuk was en laat geworden is.. wat dan weer een tikje aanvoelt als een inbreuk op onze privacy/terug verantwoording afleggen alsof we 15 zijn. Al weet ik rationeel wel dat dat allerminst zo bedoeld is. Mijn eigen moeder vraagt nooit iets (niet omdat het haar niet interesseert maar omdat ze vind dat dat op zich haar zaken niet zijn) , en die vertel ik spontaan veel meer. Opnieuw een averechts effect dus. We zouden gewoon allemaal wat minder op onze tenen moeten lopen én wat minder verwachten van elkaar. Het klikt inderdaad niet niét, maar ook niet wél. Al apprecieer ik echt wel alles wat ze doet.
ik ben ook een schoondochter die zich niet al teveel aantrekt van schoonmoeder/schoonvader. Ze zijn heel lief maar in hun liefde (verzwelgende liefde) willen ze zo graag geliefd worden dat je je er gillend uit de voeten van maakt. Helaas voor hen maar zo graven ze hun eigen kuil.
Jeetje
Ooit was ik ook schoondochter,
En kreeg ook een schoonmoeder,
zij zeer zorgzaam en (erg) bemoederend.
Tjah Zij was moeder en schoonmoeder!
Zij werd ook oma
Het moederen bleef. Logisch zo was zij.
Wij praten niet veel maar hadden wel lol
en zagen elkaar zeker elke 2 weken.
Lekker eten / koffie en cake .
Het was een andere tijd
We kwamen langs of belden, bleven hele middag en
Interesse voor elkaars leven
Tuurlijk hadden wij meningsverschillen
Praten daarover en respecteerden elkaar.
Nu heb ik schoondochters en ben oma
Ik mis de communicatie en warmte voor elkaar
Het is een andere tijd
Nu appen we, praten is weinig tijd voor
Of Ff bakkie en weer weg.
Iedereen is druk, te druk
Ik heb me (aan)geleerd mij op de achtergrond te houden.
Diepgaande gesprekken hebben geen zin
Het duurt te lang voor we elkaar weer zien
Ben ik dan alleen kadootjes oma!!!
In nood sta ik altijd klaar.
Ben ik dan alleen goed voor nood?
Eigenlijk is het overal hetzelfde
Elk huisje heeft zijn kruisje
1 ding dames, ooit worden jullie ook schoonmoeder
Zal dat dan anders zijn ??
Echt niet .
Ik heb een schoondochter en een schoonzoon. Schoondochter is emotieloos en vraagt nooit hoe gaat het met jullie of hebben nog iets leuks gedaan (gewoon interesse) nee hoor. Alleen praat ze over zichzelf hoe goed ze is en noem maar. Ze zegt ik ben een Wikipedia omdat ik alles weet. Roddelen over haar zus, broer of moeder en vader maar zodra ze erbij zijn is het alleen maar nepgedrag. Vandaag zijn we gaan brunchen met haar ouders en onze zoon, schoondochter, kleinkinderen en wij. Tijdens de brunch was het gesprek alleen met haar en haar moeder over de trouwerij van haar zus. Ik zat er maar bij en begon mij te ergeren. Ze waren met een gesprek en toen begon een nieuw gesprek over de vrijgezellen feest volgend weekend en weer zat ik erbij. Toen begon er weer een gesprek over de hond ophalen bij haar moeder en zat ik er maar bij. Januari had ik thuis bij ons brunch en had onze zoon, schoondochter, kleinkinderen en haar ouders uitgenodigd en toen begon het voor het eerst dat het gesprek alleen over een trouwerij. Onze schoondochter vraagt nooit iets aan ons als wij op vakantie was geweest of hoe gaat het met mijn schoonzus die op Curacao woont. Verder heeft zij al 2x gesproken als jullie er niet meer zijn is jullie koopwoning prima voor onze kleinzoon. Ik was in shock. De brutaliteit
Mijn eigen schoonmoeder was een prima mens. Helaas heb ik haar maar heel kort gekend. Mijn ex schoonmoeder daar bel ik nog steeds mee. Zo heeft zij een schoondochter die haar niet goed genoeg vind. En zo heb ik een schoondochter die beter thuis had kunnen wonen bij haar ouders. Want ik moest mijn zoon los laten en als ze het niet zouden redden financieel moesten we maar boodschappen voor ze doen. Waar op ik zei als ze financieel nog niet zonder ons kunnen moeten ze misschien nog even door sparen. Maar zelf kunnen ze hun eigen dochter geheel niet loslaten. Ze hebben elke dag contact met elkaar en elke scheet en roddel moet gedeeld worden. Ze spannen zelfs met elkaar samen om ons als slechte (groot) ouders af te doen. Nou ze vonden onze zoon goed genoeg voor hun dochter prima opgevoed dus met ons is niks mis. Ze willen alleen zelf erg graag de belangrijkste mensen in het leven van de kleinkinderen zijn. Als wij een cadeautje geven moeten ze er gelijk ook een fiks cadeau boven op doen. Eigenlijk vind ik haar ouders erger dan hun dochter.