Beste Beatrijs,
Sinds een paar jaar heb ik weer contact met een vriendin van de middelbare school. Onze partners kunnen het ook goed met elkaar vinden. Toen ze vervelende dingen meemaakte, ben ik voor haar een luisterend oor geweest. De laatste tijd erger ik me steeds meer aan haar negatieve en betweterige houding en zie ik op tegen contact met haar. Maar omdat ik dit toeschreef aan de stress in haar leven, vond ik dat ik nog even moest doorzetten. Mijn man en ik zijn uitgenodigd voor hun huwelijk binnenkort en wij hebben toegezegd de gehele dag aanwezig te zullen zijn. Later kregen alle gasten een verzoek per mail om een gerecht/hapje mee te brengen voor het diner. Ik vind dit zó karig! Ik overweeg nu om niet naar de bruiloft te gaan. Zal ik haar aanspreken op dit verzoek, of niet gaan en de vriendschap dood laten bloeden of mij er over heen zetten en toch gaan met een bakje snacktomaten?
Een karige bruiloft
Beste Een karige bruiloft,
Het is niet gepast om karigheid met karigheid te beantwoorden.
Het beste lijkt om wél naar de bruiloft te gaan. U hebt al toegezegd en het is veel meer moeite om weer af te zeggen en uit te leggen waarom u ervan afziet dan gewoon maar uw afspraak na te komen. Doe wat er gevraagd wordt en breng iets te eten mee. Een of andere lekkere schotel eventueel kant-en-klaar gekocht, als het maar niet een bakje snacktomaten is. Het is niet gepast om karigheid met karigheid te beantwoorden.
U hebt gelijk dat het heel ongebruikelijk is om mensen voor een huwelijk uit te nodigen en de gasten te vragen om (hun eigen) eten mee te brengen. Zo hoort het niet te gaan, maar erover steggelen nadat u uw komst bevestigd hebt, is buitengewoon vervelend om te moeten doen. Na het huwelijk kunt u het nog even aanzien en de vriendschap op een lager pitje zetten, als het contact met uw vriendin u zwaar blijft vallen. Een kwestie van minder afspraken maken onder het motto ‘geen tijd, druk met andere dingen’. Of een goed gesprek voeren natuurlijk over wat u zoal niet bevalt in haar habitus.
Een bruiloft gevierd met een feest met alles erop en eraan kan een behoorlijke kostenpost zijn. Niet door iedereen op te brengen. Geen financiële middelen dan ook maar geen feestje organiseren zou je zeggen. Of hopen dat middels kado’s (envelopje met geld – wat volgens de etiquette niet gevraag mag worden ) het feest toch nog gefinancierd kan worden. Of van te voren organiseren dat er bezuinigd kan worden als de gasten de ingrediënten meenemen. In natura een bijdrage leveren aan het feest betekent automatisch dat een bijdrage middels een cadeau (deels) achterwege kan blijven (lijkt mij).
Waarom moeilijk doen? Je kunt eten waar je zelf zin in hebt en ook nog kiezen uit al het lekkers dat andere gasten meebrengen.
Veel beter dan een diner dat het bruidspaar volledig voor de gasten heeft bepaald, naar de nogal exclusieve smaak van het bruidspaar.
Zo raar is dit niet hoor, in de VS en in steeds meer landen is het gebruikelijk dat wanneer je naar een (huwelijks)feestje gaat dat men zelf eteneten en drinken mee neemt. Het gaat tenslotte om het samen zijn.
Maria Helena, er is niets mis mee om een envelopje op de uitnodiging te zetten, en met de opbrengst achteraf een deel van de feestrekeningen te betalen. Het voorkomt tevens dat je na het feest met de nodige foeilelijke en nutteloze prullaria zit opgescheept. Mevrouw Ritsema heeft net als ieder mens een paar specifieke stokpaardjes, en een daarvan is haar afkeer van het envelopje. Dat is haar van harte gegund, maar leid daaruit niet af dat het niet zou “mogen”
De brievenschrijfster is met recht gepikeerd. Het gaat niet zozeer om de potluck zelf, maar het feit dat de gasten nadat ze de uitnodiging hebben geaccepteerd hiermee geconfronteerd werden.
Het is prima als je een potluck-feestje geeft, maar dat moet direct bij het uitnodigen duidelijk zijn.
@Wouter: al sinds Amy Groskamp-ten Have en Reynildis van Ditzhuyzen wordt het ‘loempiaatje’ als cadeautip op een uitnodiging als volkomen not done beschouwd; Beatrijs staat wat dat betreft dus in een traditie, en m.i. zeer terecht. Als men geld wil inzamelen, gaat men ergens met een bedelbakje of collectebus staan, anders niet. Bovendien is een huwelijksfeest er noch voor het bruidspaar, noch voor de gasten om zoveel mogelijk van het geïnvesteerde bedrag ’terug te verdienen’.
@Wouter: De etiquette zou aangepast moeten worden. Het zou als ongepast moeten worden ervaren om met prullaria aan te komen zetten. Een geldbedrag in een gesloten envelopje zou de standaard moeten zijn. Dat tijdens een bruiloftsfeest bijgedragen moet worden aan een uitzet is niet meer van deze tijd.
@Coos: Het envelopje op de uitnodiging is een duidelijk voorbeeld van een don’t van vroeger die tegenwoordig volkomen aanvaard is. Echter, hier gaat mw Ritsema niet met haar tijd mee, vandaar dat dit mij opvalt als een persoonlijk dingetje van haar (wat de Amerikanen een “pet peeve” noemen). Dat is het punt dat ik wilde maken. Maar nogmaals, gun iedereen zijn persoonlijke hekels, ook Beatrijs, en schat ze op hun waarde.