Dure kinderfeestjes

Beste Beatrijs,

Georganiseerde kinderfeestjes zijn heel erg in de mode. Elk pretpark, museum of kasteel biedt tegenwoordig wel een arrangement voor een verjaardagspartijtje. En wie thuisblijft ontvangt een clown of goochelaar. Koekhappen en spijkerpoepen of gewoon lekker spelen zijn blijkbaar niet meer genoeg; het kinderfeestje vereist bijzonder entertainment.

Zijn moderne ouders te druk om zelf iets te verzinnen, is het gemakzucht? Komt het door de organisatiedrift van ouders, die het leven van hun kinderen steeds meer regelen en plannen? Of willen ouders niet voor elkaar onderdoen?

Verbaasd over geldsmijterij

Beste Verbaasd,

Men kan geen tien, twaalf kinderen uitnodigen voor een verjaardagsfeestje, waar niets voor is gepland. Een kinderpartijtje moet toch echt iets speciaals bieden, al kan dat best uit iets eenvoudigs bestaan als blindemannetje of stoelendans. Ik geloof niet dat ouders erop uit zijn om andere ouders de ogen uit te steken met extravagante activiteiten (survival-middagjes, dansgala voor feeën, laser-pistoolgevechten). Ik geloof ook niet dat ouders streven naar perfectie of hun regelzucht uitleven. Van gemakzucht wil ik ze ook niet betichten, want ze doen veel moeite om iets leuks te verzinnen.

De werkelijke reden van het uitbesteden is dat ouders bang zijn voor een grote groep opgewonden kinderen. Met acht kinderen heb je al een onoverzichtelijke bende die alle kanten op krioelt. Een kinderpartijtje onder je eigen dak is een buitengewoon ingewikkelde logistieke operatie. Er is een draaiboek nodig en een activiteitenschema. Het is niet moeilijk om wat kringspelletjes of wedstrijden te verzinnen. Het probleem is om die kinderen zo ver te krijgen dat ze meedoen met de gezelligheid. Om te beginnen eet de helft van de jeugdige gasten de verjaardagstaart niet op, want ze houden niet van taart. Dan zijn er altijd een paar die niet mee willen doen met de spelletjes, omdat ze ‘geen zin’ hebben, en gaan zitten klieren. Meisjes willen nog wel eens een instructie volgen, maar veel jongetjes willen helemaal niet koekhappen of aardappellopen – die doen niets liever dan elkaar onafgebroken met zwaardjes of pistooltjes achterna rennen. Een respectabele tijdsbesteding, maar een ouder met een af te werken programma denkt dan (ten onrechte) dat hij gefaald heeft.

Wat moeten ouders doen? De kinderen tot de orde roepen? Hen voorhouden dat de arme Afrikaantjes wat blij zouden zijn met zo’n heerlijke taart? Zeggen: ‘Niet zeuren, we doen allemaal mee, dat is leuk’? Hen corrigerend toespreken, als ze vals spelen met de wedstrijdjes en dat glashard ontkennen? Het valt niet mee om streng te zijn tegen andermans kinderen. Veel ouders zien zo tegen een kinderpartijtje op, dat ze er honderden euro’s voor over hebben om maar niet zelf als akela te hoeven optreden.