Donorkind

Beste Beatrijs,

Ik ben een 73-jarige weduwnaar. Mijn echtgenote is vijf jaar geleden overleden. Uit mijn huwelijk hebben we een dochter die inmiddels 42 jaar is. Zij is gehuwd en heeft zelf twee kinderen. Mijn vrouw en ik konden geen kinderen krijgen. Het bleek aan mij te liggen en daarom besloten we destijds tot kunstmatige inseminatie (we behoorden bij de eersten in Nederland). We hebben echter nooit aan mijn dochter verteld dat ik niet haar biologische vader ben. Mijn vrouw wilde dat niet. Een paar (nog levende) familieleden zijn wel op de hoogte. Ik twijfel hevig of ik alsnog mijn dochter moet inlichten. Als ik het niet vertel, hoort ze het na mijn dood misschien van iemand anders en dat zou erg vervelend zijn. Als ik het wel vertel, ga ik in tegen de wens van mijn overleden echtgenote.

Onvruchtbare vader

Beste Onvruchtbaar,

Als ieders wensen voor na de dood gerespecteerd waren, dan zou Rusland nog steeds onder het stalinisme zuchten en dan zouden de geschriften van Kafka zonder pardon verbrand zijn. Mensen willen graag over hun graf heen regeren, maar ze hebben niet altijd de juiste ideeën. Uw echtgenote is dood. Ze kan niet meer boos worden over iets wat u doet. Het was een verkeerd plan om de afkomst van uw dochter geheim te houden. Tot overmaat van ramp is dit plan ook nog eens krukkig uitgevoerd. Had uw vrouw (of u) dan tenminste uw mond gehouden tegenover die familieleden. Dan had u iets om mee het graf in te nemen. Zoals de zaak er nu voor staat, acht ik de kans dat uw dochter tezijnertijd van deze of gene iets hoort buitengewoon groot. Mensen nemen maar al te graag de rol van nobele waarheidsonthuller op zich. U bent de enige die uw dochter de ware toedracht kan vertellen. Doe dat, al was het maar om ervoor te zorgen dat zij zich haar vader niet als levenslange leugenaar zal herinneren.