Beste Beatrijs,
Onze dochter, 34 jaar, woont samen met een alleraardigste brokkenpiloot. Alles wat hij aanpakt gaat fout. Of hij doet het half, of het breekt onder zijn handen af. Vervolgens laat hij het zoals het is.
Het gevolg is dat onze dochter een mopperaar is geworden. Alles irriteert haar: als hij iets doet, maar ook als hij niets doet, bijvoorbeeld volle asbakken laten staan, gedragen kleding overal rond laten slingeren, steeds een nieuwe koffiemok gebruiken, terwijl er al diverse in de kamer staan. Ondanks haar gemopper blijft hij vrolijk en is hij trots op haar. Hij belooft zonnig keer op keer beterschap. Mijn man en ik maken ons zorgen om zo’n bestaan. De vrolijke meid wordt een chagrijn. Ze hebben een dochter van anderhalf jaar. Hij is een leuke en toegewijde vader. Ook daarom is het belangrijk dat er een oplossing gevonden wordt binnen de relatie. Zij weet niet hoe te handelen om het tij te keren.
Schoonmoeder van een brokkenpiloot
Beste Schoonmoeder van,
De voorbeelden die u geeft betreffen allemaal het huishouden. Hierin functioneert uw schoonzoon niet zoals uw dochter het graag zou zien. Maar voor de rest is hij aardig, zonnig en een toegewijde vader. Bovendien draagt hij zijn vrouw op handen.
Ik denk dat zijn zwakke punten niet erg genoeg zijn om een chagrijnig humeur te rechtvaardigen. Uw dochter moet hier echt mee oppassen, want er is niets zo ondermijnend voor een huwelijk als constant gemopper en gevit.
Uw dochter moet een inventarisatie maken van de sterke punten van haar man. U noemt er zelf een aantal; misschien heeft hij er nog meer (dat hij goed in zijn vak is, dat je met ’m kan lachen, dat hij een goed salaris binnen brengt – ik verzin maar wat). Vervolgens moet ze zich afvragen of het totaal van goede eigenschappen opweegt tegen zijn nonchalance, gebrek aan inzicht en onhandigheid op het gebied van het huishouden.
Als het antwoord daarop ‘ja’ is, moet zij ophouden met hem verder af te kammen, want dat verziekt de verhouding. Zij moet afstappen van het idee dat het huishouden een gedeelde verantwoordelijkheid is, en ze moet de organisatie ervan voor haar eigen rekening nemen. Als ze zelf kapitein is op haar eigen schip, kan ze het precies zo regelen als ze het hebben wil. Dat betekent niet dat hij achterover kan leunen, maar dat hij in haar opdracht werkt. Op die manier wordt hij ontslagen van de plicht om op te letten of er iets moet gebeuren (dat lukt hem kennelijk toch niet), maar zij kan hem wel overzichtelijke dingen vragen, zoals de vuilniszakken buiten zetten, zijn kleren in de wasmand gooien, even die kopjes naar de keuken brengen, enzovoort. Als hij zo opgewekt is als u schrijft, zal hij zonder mokken de opdrachtjes uitvoeren. Misschien is hij goed met kinderen, dan kan hij relatief meer tijd besteden aan zijn dochtertje. Uw dochter moet haar opdrachten wel op een vriendelijke manier verstrekken en hem niet snauwerig rondcommanderen.
Een chagrijnige houding is een van de grootste gevaren die een huwelijk kunnen bedreigen. Net zoals uw dochter aan het roer van het huishouden moet gaan staan, moet ze de baas worden over haar eigen humeur.
Uw rubriek wordt steeds met intresse door mijn vriendin/vrouw gelezen. Als haar iets raakt raaken wij daarover in discussie. Het artikel over de brokkenpiloot trof ons in dit opzicht. Uw reactie zou volgens ons niet tot een verdieping kunnen leiden van de relatie, slechts tot een compromis met haar zelf. Leren genoegen nemen met wat er is. Zij zou zich zelf ook de vraag kunnen stellen: houdt hij genoeg van mij en kan hij het ook voldoende in daden omzetten, anders blijft het alleen bij mooi praten. Wat houdt die liefde dan in.
Deze uitwisseling tussen mij en mijn vrouw was gebaseerd op onze eerdere ervaringen in relaties. Voor ons is de hamvraag:
Ben je tevreden met hoe hij uitdrukking geeft aan zijn liefde of blijf je voor minder gaan, ook goed, maar dan weet je waar je voor gaat.
Mensen zijn in het algemeen te snel tevreden met de woorden ik hou van jou, zonder tegen elkaar te expliciteren wat dat voor je inhoudt, zodat je weet wat een ieder daar onder verstaat.
Mijns inziens te romantisch. Dat zou weleens een reden kunnen zijn waarom zoveel relaties stranden.
Hoewel u zinnige dingen zegt over chagrijn in relaties en uw adviezen misschien best zouden werken denk ik dat de vrouw van deze raad niet vrolijk zal worden. Ik geloof er niets van dat de problemen alleen het huishouden betreffen. Het gaat hier over onvoldoende verantwoordelijkheid nemen en dat manifesteert zich meestal op meer levensgebieden. Het is niet eerlijk de vrouw met alle verantwoordelijkheid op te zadelen (ze ‘moet’ nogal wat!) opdat de man zich vrolijk in zijn kindrol kan blijven wentelen. Hoezo ‘moderne manieren’? De man heeft misschien moeite met hetgeen doorgaans vanzelfsprekend is in een relatie en daar moeten zij beiden iets mee. Met het advies dat u nu geeft kan zelfs een vrouw met een superhumeur en engelengeduld niet uit de voeten, want het is niet op te brengen om moeder-van-je man te spelen. Ik leef zelf samen met een hele lieve, goedbedoelende ‘brokkenpiloot’ en ik word daar soms ook heel erg chagrijnig van. Ik zou dit stel aanraden enkele gesprekken met een derde persoon te voeren, zodat vrouw en man zich beiden kunnen uitspreken zonder dat er ruzie van komt en dan samen, begeleid, kunnen kijken hoe ze hun leven kunnen inrichten op een voor beiden aanvaardbare manier.