Spring naar inhoud


Betamelijk zoenen

Beste Beatrijs,

Het is onder vrienden en familie de gewoonte om drie zoenen uit te wisselen als begroeting, afscheid of felicitatie. Ik vraag me weleens af wie er nu eigenlijk wie zoent. Sommige mensen (vaak mannen) denken de zoenen van mij (ik ben een vrouw) in ontvangst te mogen nemen zonder zelf een zoen te geven. Ze bieden gewoonweg hun wang aan, in de veronderstelling dat ik die scheutig zal bedelen met zoenen, en dat ergert mij. Wij zeggen toch elkáár gedag? Is deze ergernis terecht of is het werkelijk de bedoeling dat de vrouw vooral de man zoent? Bij felicitaties kan ik me er makkelijker overheen zetten, dan is er duidelijk een feliciterende en een gefeliciteerde partij. Daarnaast maak ik soms mee dat de zoen volledig in de lucht wordt gegeven en andere keren dat mijn wang nat aanvoelt nadien. Wat zegt de etiquette over deze gang van zaken?

Betamelijk zoenen

Beste Betamelijk zoenen,

De etiquette is dat twee mensen elkáár zoenen. Dus niet dat de een door de ander wordt gezoend en zelf intussen niets doet. Voor zo ver er al sprake is van een actieve en een passieve partij (in vroeger tijden, dus nu niet meer) was het altijd de vrouw die de zoenen in ontvangst nam en nooit de man. Vergelijkbaar met de handkus. In de lucht zoenen komt vaak voor en daar is niets mis mee. Vooral niet zo heel goede bekenden die toch onder druk van omstandigheden de kusroutine doorlopen (bijvoorbeeld als ze een heel gezelschap moeten afwerken), houden het vaak bij luchtzoenen op een wederzijdse manier. Meer dan vluchtig de wang tegen de andere wang vlijen met een nauwelijks hoorbaar kusgeluidje is het niet. Begroetingszoenen mogen nooit zo nat zijn dat mensen na afloop hun wangen moeten afvegen. Men zoent alleen met het buitenste deel van de lippen, en dat is droog. Tongen horen binnenboord te blijven.

Artikelen in Aanspreken en begroeten, Traditionele etiquette.

Gelabeld met .


1 reactie

Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.

  1. HenkJan schrijft

    Het wordt tijd dat we eens ophouden met dat voortdurende gezoen bij allerhande gelegenheden. En dan nog wel drie keer achter elkaar ook. Deze on-Nederlandse gewoonte is er gedurende de laatste decennia ingeslopen vanwege kennismaking met andere culturen. Vroeger gaven we enkel een hand en was het zoenen voorbehouden aan intimi. Het wordt tijd de zoen te herwarderen en weer enkel toe te passen bij bijzondere gelegenheden, te delen met bijzondere mensen. En dan niet drie, maar hooguit twee of (liever nog) enkel een omhelzing (hug) of gewoon weer een ferme hand. Jaren geleden besloot ik al eens met dat geflep te stoppen en deelde dit aan anderen mede. De wereld was te klein, de verontwaardiging en verbazing groot. Mensen voelden zich afgewezen, dachten iets verkeerds gedaan te hebben, wilden toch zoenen etc. Uiteindelijk heb ik mijn beslissing maar weer mondjesmaat opgeheven, maar dit keer wil ik er echt werk van maken: ik zoen alleen nog mijn vrouw (en mijn maîtresse zo ik die zou mogen hebben) en mijn kinderen als ze dat willen.



Sommige HTML is toegestaan