Beste Beatrijs,
Mijn schoonouders zeggen vaak verjaardagscadeaus toe, om er vervolgens niet meer op terug te komen. Ze hebben mijn vriend (halverwege de twintig) vorig jaar niets gegeven voor zijn verjaardag en omdat zijn verjaardag dit jaar samenviel met een andere mijlpaal, wilden ze iets groters dan normaal geven. Ze vroegen om cadeausuggesties en die heb ik – na overleg met mijn vriend – gegeven. Maar daar hebben ze niets mee gedaan. Ik vind dat sneu voor mijn vriend. Uit beleefdheid durft hij bij zijn ouders niet over het cadeau te beginnen dat zij hem in het vooruitzicht hebben gesteld.
Ook een cadeaubelofte voor mijn verjaardag is nooit ingelost. Ik wil niet hebberig zijn en ik begrijp dat een beloofd cadeau niet iets is waar je recht op hebt. Toch vind ik dit een vreemde gang van zaken. Kan iemand die lekker is gemaakt een toespeling maken op een beloofd cadeau? Of is het beter om na een tijd te concluderen dat het er niet meer van komt?
Loze beloftes
Beste Loze beloftes,
Als mensen niet over de brug komen met een eerder toegezegd cadeau, kunnen wachtenden hen niet aansporen om er nu eens werk van te maken. Een cadeau is per definitie een vrijwillig gebaar en niet een openstaande rekening, waarvoor aanmaningen gestuurd kunnen worden. Ouders en kinderen nemen onderling doorgaans minder strikte egards in acht. Kleine kinderen staan er om bekend dat ze hun ouders de oren van de kop zeuren om de daad bij het woord te voegen (‘Toe nou, je hebt het belóóófd!’), als die ouders hun in een onbewaakt ogenblik iets in het vooruitzicht hebben gesteld. Uw vriend is al weer wat ouder en hoeft geen zeurtoon in te zetten, maar hij kan best eens terloops aan zijn ouders vragen ‘hoe het eigenlijk staat met dat beloofde espressoapparaat/ boormachine/ racefiets’ – als hij tenminste echt op dat ding zit te wachten. Wat uw eigen achterstallige cadeau betreft raad ik u af om erop te zinspelen. De rol van schoondochter verhoudt zich niet goed met de rol van schuldeiser. Maar als uw schoonouders door hun zoon herinnerd worden aan hun eerdere toezegging, bestaat er een kans dat hun belofte voor uw cadeau ook weer komt bovendrijven.
Ik zou de volgende keer als er gevraagd wordt welk cadeau gewenst is zeggen dat er niks gegeven hoeft te worden. Als ze blijven aandringen gewoon bot volhouden dat je niks wenst.
Op deze manier voorkom je weer teleurgesteld te worden en wellicht wordt het hen dan duidelijk dat je het niet netjes vindt om beloftes niet na te komen. Ik heb deze methode toegepast op mijn moeder en zij vindt het stom dat anderen wel iets mogen geven op mijn verjaardag en zij niet. Hiermee heb ik het gepikeerde gevoel aan haar terug gegeven inplaats van dat ik het telkens zelf moet ervaren als ze haar belofte niet nakomt.
En eerlijk gezegd is de blik van mijn moeder goud waard telkens als ik met een glimlach een presentje in ontvangst neem op mijn verjaardagsfeest.
Wat heeft mijn voorganger een merkwaardige vorm van plezier beleven…
Misschien is het een idee om volgend jaar, als ze vragen wat de wensen zijn, te vragen om hetzelfde kado als dit jaar.
Het ligt er ook een beetje aan hoe goed je elkaar kent denk ik. Persoonlijk zou ik geneigd zijn op een gegeven moment gewoon te zeggen dat je het heel aardig vind dat ze geïnteresseerd zijn in wat je wil hebben maar dat je gemerkt hebt dat ze er toch niets mee doen dus dat het je beter lijkt dat ze je maar verrassen in plaats van verwachtingen te wekken die toch niet waar gemaakt worden.
Noem gewoon iets heel duurs bv nieuwe auto of zeilschip en zeg er lachend bij dat het niet uitmaakt wat je uitkiest want je krijgt het toch niet.